İki yıllık blogger geçmişinin sekiz aylık arasından sonra atandık. Aklımda sadece aralıksız çalışılacak 30 yıl ve istesen de bitmeyecek bir maaş var. Özelde çalışılan dokuz aylık ölüm maratonunu yemiş bir köle olarak kapabildiğim kadar nöbet kapacam. İlk yıllar uykunun ve para harcamanın haram olduğu bir dönem yaşayacam. Allahın tepeciğinde bıçağı yemezsek ilk altı ayda vücudu çekecez. Kira yok fatura yok çoğu gereksinimim evden karşılanacağı için maaş ve nöbetlerle daha ilk yılda arabayı çekecem altıma. Araba ileride satılır parası kat ve kat artar. Geri kalan zamanlarda para biriktirme bilader geleni yatır dövize altına mevduata. Rutinde kalıcaz senelerce. Belki aynı hastanede 30 yıl geçiricez. Kulağa korkunç gelse de ülkenin durumuna bakılacak olursa fevkalade bir iş. Asgari ücretin üstünde devamlı bir iş kim istemez ki.
Zaten bu günleri düşündük de kazandık. Beş yıllık, belki yedi sekiz yıllık bir planın parçasıydı. Ben mezun olucam da ne olacak diye soracaksın kendine. İş bulabilecek miyim, hadi buldum bana yetecek mi, sana yetse bile aile kurmaya yetecek mi bu soruları sormadan sınavlardan geçeyim mezun olayım kafasında olan tanıdıklarımdan hiç kimseden haber almış değilim ne yapıyorlar ne ediyorlar umrumda değil ama asgari ücretle sürünecekler garanti. Lisede olsun üniversitede olsun iş ortamında olsun kendini geliştirmeyen, bir hedefi olmayan ve sadece günü kurtarma peşinde olan insanlar tanıdım. Hiç bir şeyin farkında değilmişçesine çocuk kafasıyla yaşayıp gidiyorlar. 25-30-40 yaşlarında adamlar asgari ücretle çalışıyor yazık. Ben maaşımı nasıl arttırabilirim, nasıl daha iyi yaşayabilirim, nasıl ek iş yapabilirim diye düşünen kimse yok. Üretim yok üretim hiç kimsede... Hayattan bezmiş durumdalar kaderlerine boyun eğmişler. Sen nasıl 2400 2800 lira maaşla evlenip çocuk yapabiliyorsun? Hangi ülkede yaşıyorsunuz? Sonuç mutsuz aile tabloları...
Her zaman bir üstünü hedeflemen lazım. Çoğu insanın hayali devlete atanmaktır. Atanıp hayatı boyunca eşek gibi çalışmak. Daha devamı yok. Okudum atandım 60-65 yaşıma kadar çalışıp emekli olayım bir ev alayım bana yeter. Yetmez abi hayır. Ben neden bu maaşla çalışıyorum, neden maaşım eriyip gidiyor faturalara zor yetiyor? Neden benim param yokken başkasının dolar mevduatının kazancını vergilerimle ödeyeyim; başkasının parasına para katayım? Düşüneceksin bunları ya. İşini sevmeden yapmayacaksın kardeşim sahipleneceksin ya ne iş yaparasan yap sahiplen. Tek derdi sigara molasına, öğle yemeğine çıkmak olan yaptığı işi kendi bile bilmeyen, hastaları müşterileri clientleri bekletirken oturmak muhabbet etmek hoşlarına giden insanlardan olma! Çalıştığın yerde otuz kişi mi var sadece iki üç kişi mi adam gibi çalışıyor? O iki üç kişinin içinde ol. Diğerleri umrunda bile olmasın. Karşılaşacağın onlarca yavşakla yüzsüzle ve iki yüzlülerle nasıl uğraşman gerektiğini öğren. Diğerlerinden farkın olsun. Diğerlerine ceza verilmeyeceği gibi sana da madalya takmayacaklar yine de olsun yap. Rütbe mi verecekler maaşın mı farklı olacak? Hayır. Ama benim potansiyelim bu değil. Bu kadar düşük olamam diyeceksin kendi kendine.
Bugüne kadar duyduğum zor diye bahsedilen her şeyi önüme çıktığı kadarıyla başardım. Üniversite kazanmak zor, okumak zor, mezun olmak zor, atanmak zor... Kapımın önündeki hastaneye atandım. Nazar değermiş o nazarı alırım allahın amına çıktığı yere geri sokarım. Kendi başarılarımla iki yıllık çalışmanın sonunda kazandım hiç mütevazi olamam. Neymiş doğuya atanacaksın da evlenip geri geleceksin dört yıl çalışıp. Bir şey sorucam salak mısın kardeşim? Oturup okulunu bitirene kadar iki sene çalışsana. Haritadan yer beğen ya kendine bu iyiliği yap.
İnsanlar üniversitede hemşirelik hedefi koyarlar, üç sene dört sene mezuna kalanını mı ararsın, günde on iki saat çalışanını mı ararsın neler neler. O kadar başarılı olacaksın ki insanların hayalini süslediği şeyleri sen elinin tersiyle itebileceksin. Hemşireliği kazandım hem de izmirin en iyi üniversitesinde ama gitmiyorum gelecek hedeflerimde bu yok. Akıllı davranacaksın. Dört yıllık bölümü kazanamıyorsan iki yıllıktan geçiş yapacaksın. Batıya atanmak istiyorsan +90 puanla doğuyu yazmayacaksın ki senin dört sene çalışıp becayişle zor geçebileceğin hayalindeki yere senden düşük alanlar zekasını kullanıp atanmasın. Her şey çok çalışmak değil akıllıca çalışmak. Bana bu puan yeter ama ben ikinci atamada, üçüncü atamada kazanacağımı bilerek bu puanı alıyorum diyebilecek yeterli araştırmaya bilgi birikime sahip olmalısın. Şansını kendin yaratacaksın.
Ev almak araba almak çok zor. Hayır yapıcam. Fit vücut çok zor hayır yapıcam. "Bu ülkede yaşanılır mı para biriktirmek çok zor ah keşke yurt dışına çıkabilsem..." Keşke değil, yurt dışına çıkacağım diyeceksin. Bu güne kadar neyi denedin neyi yaptın da başarısız oldun? Hiçbir şeyi... eee? Bu cümleyi kuruyorsan yukarıda yazdığım gibi bunları bunları yapıcam şu bana yeterli şu zamanda gidicem diyebilmelisin. Yurt dışına çıkıcam çok zor. Hayır 10 sene uğraştıktan sonra her gününü bir ülkeyi araştırarak nasıl gidebilirim sadece gitmek de değil gidince ne yapabilirim giden insanlar neler yapmış bunları araştırarak geçirdikten sonra gitmeme ihtimalin yok. Gidemiyorsun çünkü uçak bileti alacak paran bile yok. Sadece istiyorsun. Türkiyedeki bütün insanların sorunu bu sadece istiyorlar hiç bir icraat yok deneme yok başarısız olma yok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder